اتیوپی؛ در یک دو راهی خطیر - وبلاگ کاتالوگ و بروشور

به گزارش وبلاگ کاتالوگ و بروشور، آبیی احمد دیروز جایزه صلح نوبل را در شهر اسلو نروژ دریافت کرد اما اتیوپی، کشور او با وجود همه تلاش های خستگی ناپذیر وی به عنوان نخست وزیر این کشور، در یک دو راهی خطیر قرار گرفته که یک سوی آن می تواند یک انتقال قدرت مسالمت آمیز در پی انتخاباتی پیروز در ماه مه 2020 باشد و سوی دیگر ماجرا، کشیده شدن این کشور به بی ثباتی هرچه بیشتر، درگیری های فزاینده قومی و در نهایت بازگشت به عصر مخوف ترین دیکتاتوری ها.

اتیوپی طی دهه اخیر رشد اقتصادی چشمگیری را تجربه کرده که بر پایه آن دولت این کشور توانسته است بر حجم خدمات اجتماعی، بهداشت عمومی جامعه و میزان تحصیلات مردم بیفزاید. افزون بر آن از زمان روی کار آمدن دولت آبیی احمد در آوریل 2018، این کشور توانسته است به آزادی های سیاسی و رفرم های اقتصادی ای نایل آید که در سال های اخیر در این کشور فقیر آفریقایی نادر بوده است. احمد را باید برنده بحق این دوره جایزه صلح نوبل دانست زیرا هزاران زندانی سیاسی را به جامعه آزاد برگردانده و بازگشت سیاسیون تبعید شده را هم بلامانع اعلام کرده است. او همچنین برخی احزاب را که ممنوع الفعالیت شده بودند، از این قید و بند خارج ساخته و با گفت وگو با سران اریتره به یک توقف 20 ساله در روابط این دو کشور پایان بخشیده است.

در عین حال اتیوپی از هرگونه بحران و درگیری هم رها نبوده و همسو با پیشرفت های سیاسی فوق درگیری های قومی و قبیله ای در برخی ایالت های اتیوپی شدت گرفته است. ضرر این درگیری ها برای دولت آبیی احمد این بود که به طور غیرمستقیم متهم به دست داشتن در این نا آرامی ها از طریق کم کردن میزان مراقبت های خود از مناطق نا آرام و غیر فعال پلیس و ارتش در این مناطق شد. یک مشکل ویژه سیاسی در اتیوپی این است که طبقه محروم مانده از پیشرفت های اقتصادی مورد بحث به قصد تلافی کم توجهی دولت به آنها با نیروهای ملی مخالف دولت یا خیزش های مختلف قومی و استانی در اتیوپی همسو شده و آنها را در ستیز با دولت آدیس آبابا همراهی و تقویت می کنند.

در این میان به رغم قدرت دریافت دولت مرکزی در اتیوپی هنوز خیزش های قومی و قبیله ای در اکثر ایالات این کشور ادامه دارد و دولت نتوانسته ریشه های آن را که به تفاوت های عمیق عقیدتی و آیینی مربوط می شود، بخشکاند. از نظر اکثر مردم اتیوپی بهترین نوع سلامت اجتماعی و سیاسی کسب مصونیت لازم برای بیان حرف ها و نیازهایشان پس از سال ها استقرار دیکتاتوری در این کشور است و از آنجا که هرگز فضای سیاسی در اتیوپی کامل و بی نقص نبوده، امروز حتی تحرک لازم و مثبت در میان احزاب اتیوپی در قبال انتخابات سال 2020 این کشور مشاهده نمی شود و این در حالی است که آبیی احمد بدون واهمه از تبعات چنین انتخاباتی مقدمات اجرایی آن را فراهم آورده و از گروه های سیاسی خواسته است، با حضور هرچه وسیع تر گرمابخش این انتخابات باشند. ترس از ازدیاد فرایند مسلح شدن گروه های مخالف دولت، یک واهمه همیشگی در صحنه سیاست اتیوپی بوده و امروز که برخی رهبران جناحی و حزبی خبر از مخالفت خود با انتخابات سال آینده می دهند، چنین وحشتی ریشه دار تر می شود.

* منبع: Project Syndicate