غزل شماره 282 حافظ: ببرد از من قرار و طاقت و هوش - وبلاگ کاتالوگ و بروشور

به گزارش وبلاگ کاتالوگ و بروشور، غزل شماره 282 حافظ می گوید برای دیدن یار هوش و حواس خودت را از دست داده ای، اما مطمئن نیستی که او هم مثل تو هست یا نه. حافظ در ابتدا از معشوق سنگدل گردن بلورین، دلبر تندحرکات، شوخ و شیرین گفتار، ظریف با رویی همچون ماه و آراسته یاد می نماید که صبر و طاقت را از او گرفته است و حافظ در تاب عشقش همچون دیگ بر آتش در جوشش است.

وبلاگ کاتالوگ و بروشور | سرویس فرهنگ و هنر

ببرد از من قرار و طاقت و هوش

بت سنگین دل سیمین بناگوش

نگاری چابکی شنگی کلهدار

ظریفی مه وشی ترکی قباپوش

ز تاب آتش سودای عشقش

به سان دیگ دایم می زنم جوش

چو پیراهن شوم آسوده خاطر

گرش همچون قبا گیرم در آغوش

اگر پوسیده شود استخوانم

نشود مهرت از جانم فراموش

دل و دینم دل و دینم ببرده ست

بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش

دوای تو دوای توست حافظ

لب نوشش لب نوشش لب نوش

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

تعبیر فال حافظ شما

بی تاب و بی قرار هستی تا به خواسته دل خودت برسی، باید هشیار باشی چراکه اگر از حد تعادل خارج شوی، دچار مشکل خواهی شد. ناامیدی در وجودت رخنه نموده، آن را از خودت دور کن که به زودی به آرزوی دیرینه ات خواهی رسید. برای رسیدن به مقصود باید شکیبا و بردبار باشی. آرامش خود را حفظ کن. نباید به چیزی یا کسی دل ببندی که توان رسیدن به آن را نداری. عشق حقیقی و پایدارترین حقایق مختص ذات کبریایی خداوند است.

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

شاهد فال:

غزل شماره 283 - سحر ز هاتف غیبم رسید مژده به گوش

〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰 〰

غزل شماره 282 حافظ با صدای علی موسوی گرمارودی

کد مولتی مدیا

دانلود

فیلم اصلی

معنی و تفسیر غزل شماره 282 حافظ

بیت اول

ببرد از من قرار و طاقت و هوش

بت سنگین دل سیمین بناگوش

آن زیباروی سخت دل و بی رحم که بُن گوش او سفید و بلورین است؛ آرام، توان و عقلم را از من گرفته است.

✦✦✦✦

بیت دوم

نگاری چابکی شَنگی کلهدار

ظریفی مهوشی تُرکی قباپوش

زیبارویی، زرنگ، شوخ و شیرین حرکات، تاجدار و صاحب حشمت، خوش طبع، ماه رخسار، شاهد زیبا، پوشنده جامه بزرگان.

در این بیت صنعت تنسیق صفات مراعات شده است.

✦✦✦✦

بیت سوم

ز تاب آتش سودای عشقش

به سان دیگ دایم می زنم جوش

از گرمی آتشی که غلبه عشق وی در من برمی انگیزد، مانند دیگ بر سر آتش می جوشم.

✦✦✦✦

بیت چهارم

چو پیراهن شوم آسوده خاطر

گرش همچون قبا گیرم در آغوش

اگر قباگونه یار را در بغل گیرم، چون پیراهنش که در کنار وی جمعیت خاطر دارد، من نیز آسوده دل خواهم شد.

✦✦✦✦

بیت پنجم

اگر پوسیده شود استخوانم

نشود مهرت از جانم فراموش

حتی زمانی که درون گور بپوسم، عشق تو از جانم بیرون نرفته و آن را از یاد نخواهم برد.

✦✦✦✦

بیت ششم

دل و دینم دل و دینم ببرده ست

بر و دوشش بر و دوشش بر و دوش

سینه و شانه یار دل و دین را از من ربوده است.

در این بیت و بیت بعد صنعت تکریر مراعات شده است.

✦✦✦✦

بیت هفتم

دوای تو دوای توست حافظ

لب نوشش لب نوشش لب نوش

ای حافظ، دوای درد تو لب شیرین و مطبوع یار است.

منبع: دیوان حافظ به تلاش دکتر خلیل خطیب رهبر.