زندگی بدون سینما و ورزش چیزی کم دارد ، اهمیت مستندهای ورزشی در زمانه کرونا - وبلاگ کاتالوگ و بروشور

به گزارش وبلاگ کاتالوگ و بروشور، تابستانی که قرار بود دو رویداد بسیار مهم ورزشی در آن برگزار گردد و سینماها میزبان انبوه بلاک باسترهای پرهزینه باشند، حالا به لطف شیوع کرونا خالی تر از همواره به نظر می رسد.

به گزارش وبلاگ کاتالوگ و بروشور به نقل از گاردین، این ما هستیم که باید تصمیم بگیریم می توانیم بدون کدام زنده بمانیم: ورزش یا سینما؟ امروز در زمانه شیوع کرونا اساسا گزینه و حق انتخاب وجود ندارد. در حالت عادی در این وقت سال، هر دو گزینه پیش روی علاقه مندان بود؛ رویدادهای عظیم و پرهیجان ورزشی و فیلم هایی که تماشاگران را به سالن های تاریک می کشاندند.

حالا که ویروس کرونا فرایند عادی زندگی را مختل نموده، نه خبری از یورو 2020 هست، نه المپیک تابستانی توکیو. استادیوم ها خالی اند و سینماها در بیش از 90 درصد جهان تماشاگر ندارند. آنچه بیش از هر چبز جریان دارد، انبوه بحث ها و گفتگوهای عمدتا بی نتیجه درباره این است که پایان کی می توان درهای استادیوم ها و سینماها را باز کرد.

در عوض آنچه از دست رفته، می توان به تماشای مستندهای ورزشی نشست که بهترین گزینه برای پر کردن جای خالی ورزش و سینما در این تابستان است. از تازه ترین نمونه هایش می توان در جستجوی عظیمی را نام برد درباره عظیم ترین نوآوران و دابغه عای جهانی ورزش و البته فوتبال بیکران ساخته کورنلیو پولومبویو درباره یک رومانیایی عجیب که می کوشد نسخه ای تازه و گیج نماینده از محبوب ترین ورزش تاریخ اختراع کند.

شاید آنچه در این روزها بیش از هر جیز به دل می نشیند، تماشای مستند بسکتبالی پایکوبی آخر درباره آخرین فصل حضور قهرمانانه مایکل جردن در شیکاگو بولز است؛ فیلمی 10 قسمتی که دو قسمت پایانی آن چند روز پیش در نتفلیکس و شبکه ای اس پی ان منتشر شد و دوباره به بحث عظیم ترین بسکتبالیست تاریخ دامن زد. هر چند پایکوبی آخر یک مجموعه تلویزیونی است اما می توان آن را در قالب مستندهای ورزشی قرار داد.

با وجود رقابت ازلی و ابدی، سینما و ورزش پایان از در سازش درآمده اند. آنچه این روزها در حوزه مستند ورزشی منتشر می شود و به نمایش درآمد، ادامه منطقی فیلم های پیروز گذشته است؛ از سنا ساخته آصف کاپادیا درباره قهرمان برزیلی فرمول یک و دیه گو مارادونا تا مستندهای برنده اسکار انفرادی آزاد درباره قهرمان کوهنوردی و او جی: ساخت آمریکا درباره یکی از جنحالی ترین قهرمانان تاریخ فوتبال آمریکایی.

مستندهای ورزشی در بهترین حالت کارکردی میانه دارد: به مذاق کسانی که ورزش را دنبال نمی نمایند خوش می آیند و جنبه هایی تازه از جهانی ورزش را برای طرفداران برملا می نمایند. همین مستند پایکوبی آخر نمونه ای تماشایی و جنبه هایی از بسکتبال و مایکل جردن را به تصویر می کسد که پیش تر هرگز دیده و درک نشده است. بخش عمده جذاب بودن مستند هم به قهرمان آن بازمی شود که در تمام مراحل فراوری مجموعه حضور داشته و همه صحنه ها را بازسازی نموده است.

ورزش و سینما هر دو برای شکل دادن درام طراحی شده اند: درگیری، قهرمان پردازی، پیروزی، شکست و همه اینها به شکلی ایمن از واقعیت جدا افتاده اند. اگر روراست باشیم، باید بپذیریم پیگیری هر کدام در یک فرآیند روزمره ترکیبی است از انتظار، خشم، خستگی و ناامیدی. پرومبویو در مستند پیشین خود بازی دوم هنگام دیدن یک مسابقه قدیمی با شوخی می گوید: درست مثل یکی از فیلم های خودم بود؛ طولانی بدون اینکه اتفاقی در آن بیفتد.

بدون توجه به کیفیت، قرار دریافت در معرض جریان های تازه رقابت های ورزشی و فیلم های سینمای باعث می شود احساس زنده و امرپزی بودن کنیم. با اینکه این دو صنعت ورزش و سینما غیر ضروری تشخیص داده می شوند، زندگی بدون آنها بسان همواره نیست و جیزی کم دارد. ورزش و فیلم امروز در یک تیم کنار هم قرار گرفته اند و از این رو، منتظر تابستان سال آینده نشستن سخت ترین کار برای دوستداران ورزش و سینماست.